„We moeten helaas constateren dat de CU en de SGP bijna geen aandacht vragen voor het komende Rijk van Christus”, schrijft Jan-Dirk Liefting.

Laten we elke strijd voor onszelf opgeven en onze strijd voor organisaties en kerken wat relativeren, schrijft Jaco van den Brink.

Het is gelet op de (kerk)geschiedenis bijzonder bitter dat men van Israël verlangt dat het de vestiging van Joden in de omstreden gebieden verbiedt, om deze ”Judenrein” (vrij van Joden) te maken.

Ook de parlementaire enquêtecommissie over het coronabeleid moet opboksen tegen het vooroordeel dat haar eindrapport straks als mosterd na de maaltijd komt. Toch valt er heus nog het een en ander te onderzoeken.

Antisemitisme bloeit weer op in Nederland. De politie is zaterdag massaal aanwezig op en bij de Dam en vooral extra alert. Hoe kon het zover komen?

In het belijden van de betekenis van drie theologische kernonderwerpen –God, Woord en kennen– zijn we elkaar kwijtgeraakt. Immers, wie de Bijbel anders dan voorheen verstaat, herschrijft op enig moment ook het Godsbeeld dat vanouds in zijn theologische traditie beleden is.

De vrijheid van onderwijs staat steeds meer onder druk. Het is nu tijd dat ouders zich verenigen en duidelijk laten weten welk onderwijs zij voor hun kinderen willen.

Als christenen weten we dat wij als mensen het leven niet in de hand hebben. We weten niet of we er het volgende uur nog zullen zijn. Zo kwetsbaar is het. Maar waarom zetten we voor nieuwsberichten in onze krant en op de website dan nooit Deo volente, oftewel: zo de Heere wil en wij leven zullen?

Het schip van de kerk, in elk geval de CGK, bevindt zich in zwaar weer. We tobben wat af. En heimelijk gaan we ervan uit dat Christus Zich wel in ons kerkschip bevindt…

Op Koningsdag klinkt het Wilhelmus uit volle borst. Maar dat is niet hetzelfde als zingen met je hart.

Koning Willem-Alexander hoopt morgen zijn 57e verjaardag te vieren. Nog altijd is dat in ons land een feestdag. Dat onderstreept dat de monarchie in Nederland nog steeds wordt gewaardeerd.

Binnen de islam is er wel degelijk ruimte voor vrijheid van meningsuiting en het leveren van kritiek. Moslimgeleerden denken voortdurend na over hoe vanuit islamitisch perspectief met democratie, godsdienstvrijheid en politieke vrijheid kan worden omgegaan.

Kan een hogeschool tegelijk een duurzame visie uitstralen en zichzelf presenteren op een conferentie waarop het draait om olie en veel geld verdienen?

Reformatorische christenen praten misschien minder over het klimaat, ze blijken wel degelijk bereid tot duurzame keuzes.

Op een dag is je leven klaar. Voltooid. Genoeg geweest. Steeds vaker spreken media over de dood alsof het een uitje is.

De uitkomsten van het CGK-convent leggen op aangrijpende wijze bloot hoe de situatie in het kerkverband momenteel is.

De CU ziet veel kansen in een relationele economie die recht doet aan mensen, gemeenschappen en natuur en zo voor welzijn zorgt. De nieuwe EU-wet voor internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen draagt daaraan bij.

Het is dringend nodig om het gesprek te voeren over de weg die onze homoseksuele broeders en zusters in het licht van Gods Woord mogen gaan, hebben te gaan. Maar wel eerlijk en zonder voorbarige conclusies.

Israël voert een asymmetrische oorlog in Gaza. Maar dankzij de succesvolle propaganda van Hamas is de kritiek ook asymmetrisch: Israël staat letterlijk in de beklaagdenbank terwijl Hamas grotendeels onder de radar blijft.

Volop in rouw terwijl de ander nog leeft. Kan dat? Mag dat? Rouwen om wat geweest is of om wat gaat komen: beide is mogelijk, schrijft Hanneke Schaap-Jonker.

Als deze formatie vastloopt op asiel is dat de ironie van de geschiedenis.